Çeşme

Çeşme (1)

Senelerdir gelmedi kimse dertli başına

Sormadılar halini akan bir damla suyun

Yosunlar arasından kan süzülür taşına

Bir damla su üstünde ezik bükük bir boyun

Ruhum bir sermest gemi başıboş bir rüyada

Yürüdüm sana doğru saatler boyu gün gün

Hayret şimdi sadece şu yalancı dünyada

Yalnız çaresiz mahzun ikimiz kaldık bugün

Küsmüş gecelerine ayın garezi nedir?

Sopsoğuk taşlarında uyuklamıyor güneş

Bir hayat ki suların peşinden sürüklenir

Bir hayat ki girdaplı Yusuf kuyusuna eş

Düşün ey karanlıklar artık peşime düşün

Ömrüm miadı dolmuş ağlanılmaz yaşında

Yıllardır vehim gibi büyüttüğüm bir düşün

Ölüm denen gerçeği görsem soğuk taşında

Makber efsunlu bir su ölüm biçilmiş kaftan

Sular gibi akılır sessizce oluk oluk

O muhteşem kutuya koşulur her taraftan

Ardında hatırası terkedilmiş bir soluk

Bırak gözyaşlarımı akıversin gözlerim

Bir ben değilim burda sulara hasret çeşme

İmgelerim dağınık yağmurumu özlerim

Kurudu bulutlarım yanık bağrımı deşme

Ey çeşme düşündünmü güzide sevdaları

Başucunda gözlere ne şiirler okunmuş

Darmadağın ruhuma meftün ettin suları 

Anladım sihirli aşk bu tarifsiz kokunmuş

Ne güneştir kimsesiz ne ay böyle üzülür

Bu evrende biçare sere serpe bir dağım

Yıldızlar aşkı icin gökyüzünde süzülür

Benim asırlarına düşman kesilmiş çağım

Her damla bir gözyaşı akıp gider çeşmeden

Seni inciten suyu bırak vehminde aksın

Gidin ey sular gidin olukları eşmeden

Toprak makberim diye bu çeşmeyi bıraksın.

k.a.gazioğlu