Çeşme

(1)

Senelerdir gelmedi kimse dertli başına

Sormadılar halini akan bir damla suyun

Yosunlar arasından kan süzülür taşına

Bir damla su üstün de ezik bükük bir boyun

Ruhum bir sermest gemi başıboş bir rüyada

Yürüdüm sana doğru saatler boyu gün gün

Hayret şimdi sadece şu yalancı dünyada

Yalnız çaresiz mahzun ikimiz kaldık bugün

Küsmüş gecelerine ayın garezi nedir

Sopsoğuk taşlarında uyuklamıyor güneş

Bir hayat ki suların peşinden sürüklenir

Bir hayat ki girdaplı Yusuf kuyusuna eş

Düşün ey karanlıklar artık peşime düşün

Ömrüm miadı dolmuş ağlanılmaz yaşında

Yıllardır bin vehimle büyüttüğüm bir düşün

Ölüm denen gerçeği tatsam soğuk taşında

Makber efsûnlu bir su ölüm biçilmiş kaftan

Sular gibi akılır sessizce oluk oluk

O muhteşem kutuya koşulur her taraftan

Ardında hatırası terkedilmiş bir soluk

Bırak gözyaşlarımı akıversin gözlerim

Bir ben değilim bur da sulara hasret çeşme

İmgelerim dağınık yağmurumu özlerim

Kurudu bulutlarım yanık bağrımı deşme

Ey çeşme düşündün mü gûzide sevdaları

Başucun da gözlere ne şiirler okunmuş

Darmadağın ruhuma meftûn ettin suları

Anladım sihirli aşk bu tarifsiz kokunmuş

Ne güneştir kimsesiz ne ay böyle üzülür

Bu evren de biçare , sere serpe bir dağım

Yıldızlar aşkı için gökyüzün de süzülür

Benim asırlarına düşman kesilmiş çağım

Her bir damla gözyaşı akıp gider çeşmeden

Seni inciten suyu bırak vehmin de aksın

Gidin ey sular gidin olukları eşmeden

Toprak makberim diye bu çeşmeyi bıraksın.

A.Tüfekçi