Cezayir Menekşeleri

Geceyle sarmaş dolaş,yerle yeksanken,
Üzerimden geçiyor,kızıl mavi anılar,
Sarı buhranlar...
İşte o vakit...
Ölü taklidi yapıyorum,nefessiz ben,
Biçareliğin tebessümsüz siyahında,
Kırık kanatlarımı görüp,
Uçamayacağımı fark edince,
Döndürüyor beni kıbleye,
Yek dostum turnalar.

Üzerimde bir ıslaklık hissediyorum,
Benim için ağlıyorsun zannederek,
Sadece yağmurmuş bu,
Melekler ağlıyormuş bir tek,
O da yitip giden bana değil,
Hor görülen aşka,
İşte o vakit...
Ayazda...
İsmin kazılı bir kaldırım taşında,
Geçiyorum kendimden...

Sırtındaki büyük yalan küfesiyle,
Düşer misin sırattan bilmem,
Zaten sen iste...
Onu da taşırım ben,senin yerine,
Lakin zaten...
Kimin nereye gideceği,belirsizlikte,
Fakat eğer olur da ben gidersem,
Sensiz cennete,
İşte o vakit...
Tek tesellim olacaktır...
Cehennemde ki yerini,benimle değişmen.

Sadece bir kez...
Misket gözlerinde beni görebilseydim,
Kurardım yine sımsıcak çocuk düşlerini,
Olurdum yine bir bütün,sarı güneşle,
Hey hat...
Biliyorum ama asıl yerin,
Yanıdır bir başkasının,
Ben de bu yüzden,yakışanı yapıyorum,
İşte o vakit...
Girdabımı koynuma alıp,
Fısıldanan öykünden çıkıyorum.

Elbet yaptığım şu madrabazlık,
Bir gün dönecektir gerçeğe,
Hayat bu...
Bütünümüz gibi,erecektir nihayete...
İşte o vakit...
Gelip yerleşecek çehreme,sevinç yüzleri,
Belki de açacak toprağımda,
Kutsal,cezayir menekşeleri...
Seni tanıma...
Allah'a kavuşma sevinciyle,
Göçeceğim belki de...
Gönlümde koca bir tebessümle.