Çiçeğe Ağıt

Ah sevgi çiçeği,
Şiddetli rüzgarlar estirmişim bilmeden.
Narin yaprakların,
Nasılda kırılganmış.
Bir öf demek, titretirmiş gövdeni.
Sen solarken,
Ben,
Bilmeden,
Kuruyan dallarını sevmişim.

Neden bilmedim,
Kaç kez su istedin
Kuruyan köklerine/yüreğine.
Bir küçük sevgi sözcüğü
Söylemek zor muydu?
O taştan kalbim
Sana neden
Sağırdı,
Suskundu.

Ah sevgi çiçeğim
Kışın ayazında,
Kem gözlerin yanında,
Daha olmadan çıkarmasaydım günyüzüne
Solmazdın, sararmazdı
Taze sürgünlerin belkide.

Son gördüğümde bükmüştün boynunu
Hiç deyip dönüverdin yönünü,
Nasılda iç çekmişti yaprakların
Dallarında kurşundan yük varmış gibi,
Düşmüştü omuzların.

Şimdi mezarının başında ağıt yakmaktayım;
Kaç zaman bir sevgi istedin
Kaçtım,
Bir güzel söz demeden.
İlgiydi seni büyüten
Sevgi çiçeğim
Neden gittin
Ben seni bu kadar sevdiğimi
Bilmezdim.

Kuruyan cesedin toprakta uzanmış yatıyor,
Anladım sevdiğim
O seven ruhunla Sen
Çoktan göğe yükselmişsin.

Evet, bunları söylerken
Göz yaşlarım
Toprağına aksın, ıslansın
Pişmanlık yaşlarıyla
Islanan yüreğim/yüreğin yumuşar.
Haydi kalk çiçeğim
Yüreğimi yeniden
Senin sevmelerine vereyim.

(Ağustos 2010 İstanbul)