Çiçek Dağı
Gönül sarayımda güller biterdi
Bir kuru daldayım vay çiçek dağı
Sende dolaştığım cana yeterdi
Bilinmez yoldayım vay çiçek dağı
Kardeleni kara kışta beslerdi
Gelincikler bahar ile süslerdi
Kerpiçten evimiz sırtın yaslardı
Hasretli dildeyim vay çiçek dağı
Beton yığınında mahpus kalmışım
Derdin deryasına inip dalmışım
Ne şehirli ne de köylü olmuşum
Fırtına yeldeyim vay çiçek dağı
Kuzular üstünde meler koşardı
Böğründe çağlayan dere coşardı
Kul Garib'im köyüm o Ağcaşar'dı
Gel gör ne haldeyim vay çiçek dağı
Dertli şairem gene kaleminden kan damlatmışın.
O dağlar ki sessiz olsalar bile, Onlar da çekiyor, çok büyük çile. Kerpiç evde ise aranan huzur Yalıyı sarayı ,getirme dile.
Yangın içindedir, o Çiçek Dağı, Kaybetti artık, sümbüllü bağı. Kardelen de kurur, aşksız kalınca Viraneye döner, gönül otağı.
Başarı dileklerim ve dertlerinin bitmesi dileğiyle,sevgilerimi sunarım, sayın şairem.
Of efkârlandim ablam. Ya biz gurbetçiler ne yapsın
Yüreğin dert görmesin
Hancı donat masayı bügünde çiçeklerin şerefine icelim