Çiçeklerden Papatya Oldum

Çoğu zaman çiçeksiz günlere uyandım
Boş bir saksı çaresizliğiyle oturdum balkonda
Toprak gibi içimde barındırdıklarımla kapadım üstümü
Bilirim...
Hislerimden başka hiçbir örtü kapatamaz benim üzerimi
Evet kendi kendime yetmeyi çok iyi başarıyorum

Beşeri şeylerden mutlu olamadığımı anladığımda;
Rüzgarı dinledim..
Sevdayı fısıldadı bana
Dökülen yaprakları izledim kuş cıvıltıları eşliğinde
Hüzün gözlerimin önünde mutluluk sansürüyle düştü yere..
Yağmur yağdı sonra
Toprak döktü içindekileri
İçini dökünce huzur kokutan dünyayı başka ne olabilirdi ki ?
Ve ay!
Gökyüzünde temsil ederken yalnızlığımı
Karanlığımı aydınlığa nasıl çevirebileceğimi anlattı o gece bana
Ve ben!
Çiçeklerden papatya oldum o gece
Bir gün kendilerini test etmek uğruna
Beni öldüreceklerini bile bile...