Çığ

Rüzgârın toy avuçlarında düşler

Uzun uzun yollarla dağıldı

Dönüp geriye baktığımda içindekiler

Boşluğa el sallayan boşluk mesafesi

Kulaklarımda sessiz resimlerin tuzlu kuraklığı

Derinden uysallığın dalgasıyla daireleşen

ki

Hangi yöne kırsam dizlerimi

Eski bir meşale.

Uykuların çıplak aydınlığında umudun güvercinleri

İçimizin tenhasına yerleşen

Yağmurla vardığımız gecelere

Usul usul sis inerken

Ay karanlığındayım

Örtüyorum üzerini rüyaların,

yaraların..

Zamanla alışıyorum

Kayboluşların çığ eteklerindeki nazara

Sesimin ipliğinde

Gitmeye duran ayaklarım var

Kaldığım yere durduğum Araf mürekkebiyim

Hep kelimelerin derinliğindeki beyaza

Şarkılar söylüyorum