Ciğerime Dolan

Yorgun bir sabahtı son kez göz göze gelişimiz.

Karşı kaldırımda serçelerin kahvaltımıza ortak oluşu,

Ve inadına bitmeyen demli çayların boşuna fokurdayan suları.

Gelen zamlara hunharca atılan kahkahalarımız,

Atsan atılmaz,satsan satılmaz bakışlarımız.

Ajda bardağının son tortusunda kalan gülüşünün filizleri...

Kuşkonmaz getirdi diye annem, o son bakışını astın demir kapıya sen.

Zilleri kilitledi bir statik elektrik akımı,saçların değdi kapının kulpuna.

Sanki ciğerim yapıştı saçlarını bıraktığında salonun ortasına.

Nedendir bilmem, solgun yüzünü kaçırırken aynalardan

Bana rastlıyordu kaçak sevişmelerimiz, onca karanlığın ardından...

Niye gittin? 

Mevsimi miydi hazan yağmurlarıyla ellerini ıslatmanın

Oysa altını ıslatan bir cenin içindi onca rengarenk tulum takımları.

Yada bir kemoterapi anısı hastanenin en kuytu köşesinde,

Beynimin içinde kalan o son an/ı...

Gittin!  

Ağız dolusu kahkahaların yerini aldı suspus bakışmalar.

Bir helvanın acı kavruğu gibi yandım dibinde dünyanın.

Kalakaldım Kudüs'ün ağlama duvarında,

Kimse bilmesin diye tavaf etti sensizlik içimde.

Yedi kere döndü,yedi kere öldü içimde bir bakışın son ihlali.

Değmeseydi gözlerime göçüşünün resmi,

Tuvallere akmazdı kan yaşlarım,

Sen yaşımda 'sensiz' kaldım...