Çık Git Artık

hep böyle oluyor işte
ne zaman seni unuttum desem ansızın çıkıyorsun karşıma
bazen bir gülüşte
bazen bir seslenişte
bazende aklımın en derin yerin de
bir flaş patlamasıyla geliyor yüzünün aksi gözlerimin önüne


ne var sanki gidişin gibi aniden çıkıp gidiversen yüreğimden
adını unutsam, kokunu, simanı, gülüşünü seslenişini unutsam
ne olurdu...


ne yöne baksam hep sen çıkıyorsun karşıma
heryerde senin adın yazıyor
iç sesim seni haykırıyor
susuyorum...


gelişine matem dolu gecelerde
kırmızı kurdaleler bağlıyorum iğde ağacının dallarına
sessiz geceye iç çekişim vuruyor damgasını
ve şehvetim terkediyor bedenimi iki damla gözyaşımda



dudaklarımdan düşen söz dizelerimin anlamında sen yatıyorsun
gülüşümde gizlenmiş acılarımın tarihinde sen
dünde bugünde yarında sen



dolunayın sırlı ışığında rakı kadehimde dans eden yakomazlarda
çıplak bedenime vuran yağmur suyunun tatsız tadında
aşkımızı aldattığım her yosmanın beyaz teninde
sen varsın


seni seviyorum derken döktüğün gözyaşların
sarılırken kokumu içine çekişin
zina duvarlarında cehennem ateşine gülümserken siman
sensiz bu hayat anlamsız değişin
bırakma beni diye bakan gözlerin
bunların hepsini üç güne sığdırıp
geri kalan ömrü bana siyaha çevirişin


sen
adı arsızlar kitabında yazılan
namusun kırık halkası

sen
gündüzü geceye yazı kışa çeviren
ateşten gömleği yarine elleriyle ören

sen
güneşi batı dan doğurup
sur u üfleten
ölmeden bedeni kefene sarmalayan
sırat köprüsünde ki aşığını cehenneme iten

sen
terbiyemin terbiyesizliğinde gizlenen kadın

sen
unuttum derken unutamadığım

ne olur çık git artık içimden
yaşattığın yalan gibi
adının yalanlığı varlığının sahteliği
sevginin şerefsizliği gibi
çık git artık

çık git
namus yüküyle yüklenmiş yürek katarımdan
defol git artık