Çıkarın Beni Benden

Çıkarın beni benden 

şehrin karanlık sokaklarında dolaşıyorum

Uzakta çok uzakta

Loş ışığıyla sokak lambası menzilimi çiziyor

Kuş sesleri var yuvalarında 

Yeni yavruların çığlıkları

Dalında misk yediverenler

Yine de umut var yarından diyorum

Kendimi avutuyorum 

Sallanırken vucudum rastladım o meclise

Dost meclisi sandım Önceleri

Maziden bahsederken anladım 

Yitirdiklerimi

Pişmanlıklar tezgahından geçerken

Hızara kaptırdım en değerli hikayeleri

Kaçar gibi çıkarken

Yollara vurdum hasretini

Çıkarın beni benden 

En büyük azap bu azap

Keşkeler yumağına sarıldım bu gece

Sokak kedileri patilemekte

Ucum çözüldü yuvarlanıp gidiyorum yokuş aşağı

Tut beni hanım teyze

Bi avuç orlon gibi hissederken mabedimi

Açmışım tüm çıplaklığıyla yaban ellere

Mahremim tecavüze uğrarken seninle

Kadı hükmünü verdi

Recm uygulanırken

 o masum çocuk

Pis bakışlarıyla bir toplum tarafından kirlendi

Asıl kirli olan kendi nefisleriydi

Şimdi yavaşça gözlerini açarken haziran güneşi

Çiseli çayırlarda ayaklarımı ısıtıyor

Ve ben hala 19unda tütün tarlasında

Nasır tutmuş ellerimi 

Bir avuç suyla

Yüzüme vuruyorum 

Uyanmak için 

Çok geç 

içime göktaşı gibi 

Yaşlı paslı kirli

Kullanılmış bir paçavra eskisi

Bedenin gölgesi düşüyor. 

Çıkarın beni benden

Umutlar tükeniyor