Çıkınımdaki Azıklar I
çok masalım vardı çocukluğuma küskün
biraz dedemdi elleri buzdan
elektriksiz köyler hüznünde /unutulmuş
yitik bir kuşak / durmuş bir saatti
anımsanan eski bir aşkta
zarflarını parçalayarak mişli geçmişlerden
gülüyordu bayramlık kartlar
soluk anıların gürültülü sessizliklerinde
hep korktum
?den den' konmuş bir sevdanın öznesi olmaktan
yinelemekten ıssız yolculukların kayboluşlarını
?ben bu anı daha önce yaşadım' lı sorularla
vitrinlerde beklemekten yorulmuş kristallerce
sustum / sustuk
nasıl bir yaraydı ağrılarımın doğurgan annesi
tüm ilaçların denendiği
tüm zamanların en kudurganı
işte
yanlış çalınan bir türkü kadar etkisizdi yaşam
bir yangındı bedenimde antik çağdan kalan
kısaltmalarını yanlış yazdığım serüvenler
birikiyordu çıkınımdaki azıklarla
taksim meydanında bir cinayet düşledim hep
kurbanı ben olan
zaten sürekli ölmek değil miydi yaşam
Ocak,2005 /Kiraz
''büyümek dedikleri aslında hep üşümektir'' diye bi söz vardı çok severim.. sanki hayat dedikleri de biraz üşümek gibi..hep çocuk kalsaydık üşümezdik belki , ki üşümeseydik büyümek demeyecektik,yaşam demeyecektik yaşadıklarımızın adına..
anlatım yine çok güzeldi..özellikle şu kısım beni çok etkiledi; hep korktum â??den den' konmuş bir sevdanın öznesi olmaktan yinelemekten ıssız yolculukların kayboluşlarını â??ben bu anı daha önce yaşadım' lı sorularla vitrinlerde beklemekten yorulmuş kristallerce sustum / sustuk
ve devamı..aslında her dize d/okundu içime..kutlarım üstadım..
Şiirkolik Ailesi... Beğeninize teşekkür ediyorum... Hiç yorumu olmayan bir şiiri inciliğe taşımışsınız. 🙂