Çıkmaz Gökyüzü

Ne güzel olurdu şimdi
Doğsaydın geceme
Gülseydin karamsarlığıma
Karşılaşır mıydık aynı çiçekçide
Denk gelir miydik çıkmaz sokaklarda

Ne iyi ederdin gelseydin
Solmuş çiçeklerin bana ait olmadığı
Söyleseydin bunu bana
Hediye etseydin en içinden
Verseydin solmayan çiçeklerini
Kalbime kursaydın bahçelerini

Ne de kötü oldu şimdi
Gündüz gözüne çıkan yıldızlar
Güneşin soluk yüzünü
Vurdular yüzüne
Geceleyin doğmayan ay
Ağlıyor yavaş yavaş
Damlaları süzülüyor ayrılığın arasına
Kapanmamasını istercesine bu mesafenin
Dolduruyorlar birer birer damlalarıyla
Ayrılık nehrini
Ruhumun derinliğini