Çıkrıkçılar Yokuşu

yıllar önce günümü aldı

arnavut kaldırımlı bir sokaktı

çıkrıkçılar yokuşu

yürüdüm

taşların her biri Anadolu

vatan kokuluydu

küllenmiş sözcüklerin

duyulmadık hikayelerin

insan emeğinin renklerine

yiğitliğin ay ışığı çizgilerine

dünlerin gerçeğine rastladım

görünmeyen güzelliklerin görünen

fısıltıları vardı

yokuşun örgülü taşları

söz dinlemez gibiydi

mağrurdu

gizli hatıralar saklıydı

her saati kalabalık sokakta

kendini arayan ruhumu gezdirdim

köylerden esintiler

dükkan dükkan omuz omuza

modern ötesi her şey burada

bir masal gecesine benziyor

rengarenk eşyalar hepsi antika

meraklı insan kalabalığı ara vermiyor

gökyüzü bu yokuşu seyrediyordu

bulutlar dilsizdi

rüzgarlar kaçırıyordu

geçmişin iziyle güreşen insanı

sağlı sollu sokak alışveriş canlılığı

Arnavut kaldırımlı tılsımlı yokuş

bir düş masalı Çıkrıkçılar 

yürüdükçe bitmeyen bir yolculuktu

maziyi bugüne taşıyan çılgın hatıralar

Ankara Çıkrıkçılar’da

sonsuzluğa çıkan bu yokuş

kendimi bulduğum yoldu..

.

29.11.2021 / çengelköy

Mustafa KAYA