Çilehânede Mücrim Azad Olmaz Köleyim

Bu sevdâ'nın sonu yok vazgeç artık desem de,
Gönüle söz geçmiyor, yüreğim olmaz diyor.
Kor ateşler içinde yaktığını bilsem de,
Aşiyândaki yeri boş kalır, dolmaz diyor.


Cennetimsin dediğim gözlerine almışsın,
Söküp atamam seni ebediyyen kalmışsın.
Buz tutmuş yüreğime bir kıvılcım salmışsın,
Ateşte açan gülün rengi hiç solmaz diyor.


Tahtını zebercetten işleyip de yapalı,
Dönüşü hiç olmayan yola saptım sapalı.
İstemem başkasını gönül kapım kapalı,
İrem'den kalkıp gelse Belkıs'ı almaz diyor.


Unutmak mümkün değil defterinden sileni,
Dermansız dertlerimin çaresini bileni.
Çilehânende mücrim azad olmaz köleni,
Zülfüne bağlamışlar bir yere salmaz diyor.


Tomurcukta gülümün benzi sararıp soldu,
Anladım ki sonunda sende miâdım doldu.
Tükenen bu ömrümde mevsim sonbahar oldu,
Bekleme hiç boşuna kapını çalmaz diyor.