Çınaraltı

yorgun bir sarıyla
çekilirken ufka güneş
göğe çıkıyordu fısıltılarımız
hırçın kalabalık içinde
hep gülüyorduk
iskeleye yanaşan vapuru
konuşuyorduk
hangi şarkılardı hatırladık
İstanbul sudan çıkıyordu
mekana insanlar sığmıyordu
Çınaraltı çay bahçesi
sahilin gözdesi
herkes oradaydı
çaylar geldi
çaylar soğuktu
gülüşlerimiz sıcaktı
mavi su güldü
dostluklarımız büyüdü
çınarın dalları gövdesi kadardı
yapraklanmaya hazırdı
gün suya indi
gömleğin renkleri güzeldi
simit tazeydi
yüzlerimizde mutluluk
akşam kuşları
veda saati
yine gülüyorduk ..

Mustafa kaya
16.04.2012/çengelköy