Çıplak Kalan Beden

///Çıplak ve yarım kalan düşlerim///
Bugünlerde...

Sarhoşluğumu gecelere bağışlıyorum
Pervasızca dolaşırken.
Rüzgârlarımı istiyorum.
Fırtınalar eşliğinde içime çektiğim eşsiz nefesi
Çıplak kalmasın bedenim yaşamla örtünmeliyim.

//Kalemi kırılmış şair yazıyor//

İpe asılıydı bir genç kızın hayatı
Yaşadıkları örgüydü
Karmaşık...

Her mevsim sokak değiştirme
Her mevsimde yaprak dökme
Bilmediğin limanlara uğrama.

-Şair

Kız uzun uzun kirpiklerinden süzülen
Gözyaşlarıyla,
Ömrüm kirpiklerime asılı kaldı.
Hep gözyaşı bekledi.

-Şair

Kırılmış kalemiyle birkaç şey çizer
Ömür dediğin bir kalemdir
Yazarsan ilerlersin
Yazmazsan kalemin donar olduğu yerde.

Asıl hayata yudum, yudum
Gitmelerin gelmelerin olsun.
Bulut ol çaresiz kaldığında,
Güneşle dans et üşüdüğünde,
Aya yaslan gücün bittiğinde,
Yıldızlara sarıl yalnız kaldığında.

-Şair

//kıza suratıma bak der//
Yüzümdeki çizgiler yılların hediyesi
Yaşadıklarımın hatırası
Kirpiğimde asılı kalmadı gözyaşlarım.

Hayatın sana sunduğu bir yoksulluk
'Yaşadın mı?' der, şaire
Ben yaşadım...
Gülmeye, sevmeye, zirveye çıkmadan kırıldı kanadım,
Yoksul kaldım özlemlere?
Haykırdım...

-Şair

---------Tükenen kaleminden birkaç kelime yazar
//İçinden geldiği gibi yaşa//

Sevmelerin olsun gelmelerin gibi,
Ayrılıkların olsun sonbaharlarda,
Merhaban olsun ilkbaharlarda,
Unutma kör düğümdü yaşadığın,
Çöze çöze yaşa.

Hayatın resmini yap
Çizerken silmelerin de olsun.
Boş anılar yerine mutluluğu çiz.

-Şair

Yazacak satırlarım vardı.
Bitmemiş anılarım,
Çıplak kalan hislerim,
Umutlarım vardı kelimelerde
Kalemim bittiğinde ıslaktı sayfalar
Der yorgun şair...
Yeşermekte olan filize...

(2009'a veda ederken çıplak kalmasın bedenler, yazsın kalemler)

İstanbul 25.12.2009