Çıplak Nü
Henüz dünya yoktu
Hayat yoktu evrende
Atomların dili yoktu
Hiç görmeden bildiğim
Görünce tanıdığım
tanıyıp sevdiğim
S e n d i n
_______________
Nü çıplaktı
Tanrı yalnız
...
Hep beni unuturdun önce beni
Bazan biir şiirin arasında
İnce bir sızı akşamları
Öyle kalabalık öyle yalnız
Hep beni kör bir bıçak
Ve tortu hüzünlerde
Dışımda gece
içimde yağmur
Bırak ben gideyim
Ululanıp yasak bir aşkta
Gıblem cehennem olsun
çek kökümü bu aşkta
İnfazım ellerin olsun
Hep benden vaz geçerdin
Önce benden
Bir kez sevdiğin bile iftiradır
Unutulmuş bir masal
Kül fosili rüzgar
Ve aşk denen gerçeğe sığınarak
Şimdi bir yol geçse gecede
Unutup hatırlayarak
Hükmünü soluyorum git artık
Ki gözlerin devrilen kuyulara
Belleksiz ve sessiz git Züleyha
Tek bir çizgi boş bir sayfanın ölümcül yüzü
Ey yanılsama yok ülke kör sancı
Avuturum hükmümü zamanın gölgesinde
Bir aşkı arınmak için son bir telaş
Mümkündür grotesk uçurum
Düşlemeim ıssız bir söylencesinde
Hep beni öldürürdün önce beni
Şimdi git parçalayıp esmer bir büstü
Vermiyorum ulan seni- ölür kendine kaçan
Bu sana son adresim kuşların sonatı
Ölme belirtisidir tenha bir gök yüzü
Atılmış kuyu-kırık hayaller kör çığlık
Ne aşk kurdum- ama güldüm
Unutalım tamam ver yüzümü
Kırdım özün çerçevesini duvarda mum
İçe batan yaraydın ama bir daha
cesete cinayet süsü
Versende bir kuşku
Leşim çürür ah
Oysa piçin kimliği
Çıplak nü...
Dünya küçük dostum şiirler büyük :) İmgeden tanrı yaratan bir çok şiirini daha önce okudum.
Hala ıslak vurgulardasın...sayfanda bir gece sabaha kadar volta atmayı düşünüyorum...
Eyvallah hg içinde...
Yalnızca okuduğum,okuyupta sustuğum,susadığım nadir kalemlerden Cumali Çorbacı.. Başından beri tutturduğu bir ahenk,mistisizm yanlısı cümleleriyle sahasına kimseyi sokturmak istemeyen,naif,kırılgan,haddizatında hafif,imgesi,sesi hariç öylesi sadeliğiyle çemberin içine başka parmak ucu değmesinden çekinen bir kalem.. Bunları hissettiriyor okuduğum her şiiri,okuttuğu,hissettirdiği her manevi busesi..Bu sebepten ilişmeden,işgüzarlık etmeden,şair işkillenmeden okuyup,göçüyorum sayfasından.Bir iz bırakma telaşı peyda etmedide üstelik şu zamana kadar,bilmiyorum işte,sanki bu şairi okuduğum gizli kalmalı gibi hissettiriyor kimi zaman..Hani denir ya bir elin verdiğini öteki bilmemeli,bir güzellikten nasiplendireceksen üstünü örtmeyi bilmeli..Bu felsefi yaklaşımı benimsedim sanırım bu şair şiirlerinde..Memnun ve memnu ayrılıyorum yine sayfandan.. Yine,yeni,daimi tebrikler şaire..
karanlık harflerle yazıldı Şiir sessiz bir kalem üfledi her satıra kurşuni bir armoni...
...(!)
kutlarım
Cumali Çorbacı klasiği. Ne keyif sayfanızda şiir okumak dingin, sakin ve anlam yüklü...
Var olunuz.
canımsın abim
yüreğine kalemine sağlık
👍👍👍👍👍👍👍👍👍