Çırpınış

vedalar yarım kalıyor genelde
ve hiç anlamıyorsun sonun başlangıcını.
damağında kalıyor tadı sevmelerin
hatta damağına yapışıyor nefret, kopmak bilmiyor.
sükunete çekiliyor yüreğim,yorulmuş herşeyden önce.
acını yüreğinle kapatmaya çalışırken anlıyorsun yarım kaldığını
çünkü yetmiyor sarmaya etrafını.
bazen ' kendine iyi bak' başlatıyor sonu
bazense bir 'hoşçakal' itiyor seni uçurumdan aşağı.
tutunacak dal bulamıyorsun o an
çünkü karanlık bir sisin içinde kayboluyorsun.
her çırpınışında başa dönüyorsun sanki
yutamıyorsun kustuğu keskin cümlelerini.
kimse farketmiyor içindeki savaşı
bu savaştan ölü ayrılıyorsun adeta
kimse yardım etmiyor,hatta çığlıklarını duymuyor.
ve o soğuk küvete sırtını yasladığında anlıyorsun çaresiz kaldığını.
boğulmak istiyorsun,hatta düşüncelerin bile sızlıyor.
parmaklarının ucu bir buza dönüşüyor adeta
kalbinin soğukluğu vuruyor ucuna ucuna.
kabul etmeyeceğin ne varsa karşına çıkıyor lakin o tuzağa düşecek mecalin bile yok.
yalan tebessümlere takatin yok artık.
her sabah aynaya bakıp kendini gördüğünde anlayacaksın gerçekten tükenmiş olduğunu.
ve kimse farketmeyecek bunu.