Çizgilerden Habersiz
Hani bir an vardır
Tanıdık
Önce baştan sona bir titreyiş
Ve tüyler diken diken olur ya
Şimdi öyleyim
İzlerken sokak lambalarını
Beyaz bir mendile sakladım
Kağıt kokan hayaletleri
Kaldırın
Kaldırın örtüyü üstlerinden
Bir şeyler söylüyor garip garip
Bakıştığım çizgiler
Duyamam al martının çığlığında
Sessiz yakarışları
Sağırım ben de
Tıpkı senin gibi
Meğer aldatmaca oynamışım yıllarca
Çerçeveli aynalarla
Beni çıkar buradan
Limanlara götür
Olmadı
Seyre dalmışken maviyi
Düşünürüz dalga dalga
Dur
Bensiz sönüyorlar karanlığımda
Ah lambalar lambalar...
Sallanacaksın şimdi durup dururken
Gözlüğünü tozlanmış
Silemezsin
Bir o kadar uzak birbirinden parmakların
Sarıl bana o vakit
Gülüşlerimden silinmemiş pinhan
Duygular ne dertleşir içimde
Mutsuz muyum yoksa ben
Oysa takvimde yaprak kalmadı
Dalmışım deli gibi zamana
Bir elimde rüzgâr
Bir elimde sen
Nokta !
Düşüyorum derin avuçlara
Lambalar sönük
Aynalar kırık
Sığınacağım son liman kayıpken
Bakıyorum boşluğa
Çizgilerden habersiz
Hayat çizgilerini sürüyor önümüze her alanda, sınırlardan bir çember çevresine kadar. Bir kağıttan bir avuç içine kadar. Kader mi, hayat mı diye oyalandığımızla kalarak. Güzeldi şiir, kaleminize sağlık. Sevgiyle.