Çoban

Hangi rüzgâr attı seni buralara
Eski mekânları şimdi gez çoban
Dağların büründü bak karalara
Vermiyor kimseye artık haz çoban

Hatırla maziyi gençlik çağını
Bahardı çobanın toyu düğünü
Kaval titretirdi gönül dağını
Hani verdiğin o kavil söz çoban

Dünyan tozpembeydi gülerdi yüzün
Kapını çalmazdı gam keder hüzün
Azık getirirdi oğlun ve kızın
Azcık yavan ekmek soğan tuz çoban

Asrı gurbet denen bu olsa gerek
Virane evlere dayanmaz yürek
Hani tandır hani bazlama çörek
Bu işi bilenler gayet az çoban

Şimdi köyü bekler üç beş ihtiyar
Oldu mu kaçanlar köyden bahtiyar
Oysa gariplere olmaz bahtı yar
Kaçıp gidenlerin gönlü köz çoban

Sürüler nerede çobanlar nerde
Kuş bile uçmuyor en güzel yerde
Havası devaydı hani bin derde
Dağlarda her mevsim artık güz çoban

Ellerin titriyor dizlerin fersiz
Geçmemiş bir günün dertsiz kedersiz
Ey bahtı karalı şanssız kadersiz
Sana sanki değmiş bir kem göz çoban

Söyle bu dağların nesine geldin
Kuzu mu kaldı da sesine geldin
Şimdi bu dağların yasına geldin
Öksüz dağlara bir mezar kaz çoban

Çal kavalını sen dağlar ses versin
Rüzgârlar eserken nameni vursun
Uçun kuşlar seni kim diye sorsun
Tutma gözyaşını artık çöz çoban

Ağla çoban ağla yıllar ağlıyor
Bulutlar ağlıyor seller ağlıyor
Yaslı dağlar şimdi kara bağlıyor
Bu sana sitemdir sanma naz çoban

Taş yerinde ağır derler bilirsin
Şimdi gittim diye pişman olursun
Neden hala gurbet elde kalırsın
Gurbetin zorunu dön de boz çoban

07.04.2010 Çarşamba
10:15 Çorum