Çoban Hırsızı Uykular
Dört mevsiminden geçiyor
Kedere küskün aşklar.
En hüzünlü mintanına
Bürünmüş de güneş
Gölgesine sarılmış bulutların.
Şavkını serse de ay yorgun dağlara
Yıldızlar akmıyor zifir zindan gecelere.
Her yer keder dolu
Her yer isyan
Islanıyor hüznün yağmurlarıyla yeryüzü.
Yokluğun
Yalnızlığımla çerçevelenince
Bilirim,
Bilirim ki tutmaz gözlerini
Çoban hırsızı uykular.
Şiirin ismi de,şiirin kendisi de hoş : ) Kaleminize sağlık.