Çoban Yıldızı’na Seslenmeler

Bir babanın kavalından 

dökülen

üç gezegenin hikayesi

bu

Neptün Venüs ve 

Uranüs' ün kardeşliği

Gökyüzü yıldız tabağı

Kavalın sesi yüreğimi 

dağladığında

Henüz dua olarak 

düşmemiştim

anamın diline

Bahçede ip eğirirken 

Kaymak teyze

Ve tilkiler günlük 

mesaisinde

çoban yıldızının ışığı 

düşmüş

taşlardan örülü eve

Üç güzel parıltı

Üç ayrı yazgı

Günün hüznüne konuk

Çocukça sevinçlere ortak

Evin ortancası koş

Ev demek b/aht demek

Seher vaktidir gayrı

Al ak kara koyun yola 

vurulduğunda

Bohçada peynirli sıkmaç

İsli demlikten taşan 

kocaman hayaller

Ve ansızın bulutların 

yamacında Kösedağ

Cılga yolların bayırların 

ortasında

Bir genişlik arayıp 

durduk

Hangi durakta bu kadar 

amansızdık

Yoksa yol mu karmaşık

Anlat bana çoban yıldızı

Işığını kaybetmeden 

nasıl yaşar insan

Gezegenler arası örgüyü 

bozmadan

Hani ters düz eder ya 

hayat bazen

Siyah beyaz aldırmadan

Sedir direklerinin 

arasında koşan

üç kız kardeş

Minderlere bağdaş kurmuş

yün çorap örüyor babaannem

Aynı anda kaç şiş

ve

göz nuru

ilmek yarışında

Adana' da pamuk 

ayıklayan eller

dikenli telleri andırıyor

yırtık gömlekten taşıyor 

emek

Her yerinde biraz yama

Hayat bu olsa gerek

Çoban yıldızı

Gözlerim hep sende

Aşk sevgi umut deyince

Bir ata geleneği bizde 

sevmek

Çoban yıldızı

İçimdeki coşkun beste

Çerkes dedemden miras