Çobanını Otlatan Koyun

Koyununu çölde otlatan bir çobanım
Kalbi kırık tüm otların bizlere
Kırları aramıyor koyunum ve onun kumlu dudakları
Su ve ottan başka güzellikleri öğretiyorum ona
Belki okuduğum pasajları anlamıyor ama
Dinliyor ya bu da kafi

Umulur ki dünyayı gezeyim
Kıyameti erteleyebildiğim kadar erteleyeyim
Hayatın ciddiyetini başka diyarlarda sezeyim
Koyun çığır açan ben onun izindeyim

Çobanını kırda besleyen bir koyunum
Karnını doyurabildiğim kadar doyurdum
Zihni müstesna
Onu beslerken zehirlediğim söylenir
Siz ne bilirsiniz koyun dostlarım
İnsan beslemek zor iş
Karnı doyar da
Nefsi müstesna

Umulur ki bu köy benim dünyam olsun
Sınırdan dışarı kaçmasın insanlarım
Ufkun arkasına göz dikmeyeyim
Sabah ağaran tanı, gece kararan göğü seyredeyim

İnsan dar dünyasında kilitli
Ben bekçisiyim
Ne ben çölü atlayabilirim
Ne o kırları otlayabilir