Çocuğun Gözünden Dünya

Minik bir yürek!
Henüz hayatı kavramadan...
Sarsılır,
Ürker,
Üzülür!...
Sorar bu acımasız dünyaya?
Dünya hemen inkar eder,
Suç benim değil diye!...
Ama çocuk dünyayı kötü bilir.
O minnacık kalbiyle;
Dünyaya kızar,
Dünyaya üzülür...
Niye bu kadar kötüsün dünya?
Diye sorar küçük...
Dünya ses çıkarmaz,
O an çocuğa...
Çocuk daha bir hiddetlenir!
Minik ellerini masanın üzerine koyar.
Ve bir daha dünyaya sorar?
Neden dünya?
Ne istiyorsun benden!
Annemden,babamdan,kardeşlerimden...
Dünya gene susar...
Konuşsana dünya,
Sen hepimizi barındırdığın bu gezegende,
Yoksa artık bizi istemiyor musun?
Diye bir soru daha yöneltir dünyaya...
Dünya suskunluğunu bozar!
Küçüğüm kötü olan ben değilim.
Kötü olan insanlar der!
Minik ellerini bu sefer başına getirir...
Yürekçiği hızlı hızlı atmaya başlar .
İnanmak istemez dünyanın dediklerine...
Yalan söylüyorsun dünya,
Yalan!
Niye insan insana,
Acı çektirsin ki!
O minik kalbin
Bu kadar büyük sorular
Sormasına dünya şaşırır...
Şaşırma dünya der!
Ben çocukluğumu yaşayamadım ki!
Yaşayamadım!
Haklısın insanlar kötü olan.
Aldatmaca,
İftira sana atılan!
Birden küçük çocuğun
Gözlerinden damla damla
Yaşlar süzülür...
O yaşlar!
Acının,
İnsan dışı hareketlerin,
Birer izidir!
O minik yürek!
Kalem,kağıt tutacağına,
İnsanlığını kaybetmişler yüzünden,
Korku dolu gözlerle
Ölümü bekliyor olacak belkide!
Kimin buna hakkı var!
Söyleyin kimin...
Miniğinde dediği gibi...
Ne istiyorsunuz!
Koskocaman kalpli ama
Sadece bedeni minik çocuktan,
Annesinden,babasından,
Kardeşlerinden ve diğer masumlardan!
Söyleyin ne!
Üç günlük dünya da
Düşmanlık niye?
İnsan olmak o kadar zor ki...
İşte bu da en acı örnek bizlere!
Dualarımız sizinle...(Gazze de ki Müslüman Kardeşlerime yazdığım naçizane şiirimdir)