Çocuk

Çocuk ki; kâinatı yeşerten gözyaşıdır
Seslenir varlığını toz konmamış bir dille
Çocuk ki; yıldızların yere değen başıdır
Siler tüm günahları ateşten bir mendille

Fırtınalar koparken mavi denizlerinde
Aynaya düşen güneş yaprakta çiğ tanesi
Şua şua fışkıran aşkın dehlizlerinde
Çocuk ki; merhametin en ilahi namesi

Şimendiferler geçer aklının ortasından
Bir Burak taşır onu, sonsuzluğun ucuna
Giriverir hayata kaderin oltasından
Dikilir hanelerin o mukaddes burcuna

Nakış nakış işlenir sevgisi damarlara
Bir baba Kafdağı'nı onun gücüyle aşar
Odur en saf tebessüm, odur en derin yara
Bir adam baba ise onun kalbiyle yaşar