Çocuk

Kendini kapatırsın odalara,
Karanlıklara hapsedersin...
Yüreğini zincirler,
Mahkum edersin yalnızlığa,
Avazın çıktığınca bağırmak istersin,
Yükses sesli müzikler dinler,
Sesli sesli eşlik edersin onlara...

Başın ağrır,
Koparıp atmak istersin yerinden,
Beklersin dinmesini ağrıların..
Artar..
Daha çok artar ağrılar,
Dayanılmaz bir hal alır...

Kalbin hızlıca atmaya başlar,
Yerinden çıkacakmış gibi olur,
Ölümün yaklaştığını sanarsın...
Çaresizce beklersin yerinde,
Elinden bir şey gelmez,
Yanarsın...

Aklına gelir ara sıra,
Her çalan parça da onu düşünürsün,
Nasıl bu hale geldiğini düşünür,
Bir kez daha yanarsın diri diri...
Yüreğin yangın yerine döner,
Söndüremezsin yangınları...

Sevdiğini söyler kendi kendine,
İyice sıkıntılara dalarsın...
Sonra sevseydi aldatmazdı der,
Birazcıkta olsa kendini avutursun,
Küfürler eder arkasından,
Sonra yanlış yaptığını fark edersin..
Pişman olur,
Sevdiğini söylersin kendine...
Kararsız tavırlar sergiler,
Dayanamazsın...

Uykusuz geceler yaşarsın çaresizce,
İnatla bastıran uykuya kafa tutar,
Uyumazsın kendine verdiğin eziyetin etkisiyle,
Saatlerce müzik dinler zamanı öldürürsün,
Bitiremezsin içindeki sevgiyi her şeye rağmen,
Çıkıp gelse affederim dersin,
Geceleri gündüzlere eklersin böylece...

Bunları yaşamak istiyorsan,
Buyur çocuk, sen de sevebilirsin elbet...

02.48
27.11.2014