Çocuk

Yüreğin acıdıkça büyürsün çocuk
Nasır tuttukça çeperleri
Öğrenirsin hayatı
Acabalarla keşkeler arasında kulaç atarak



En acımasız tefecidir hayat
Ödedikçe bedelini daha çok borçlandıran
Kutusu açılmayan umutlar vardır oysaki



Ninnisinde, ıssızlığı büyütürken rüzgâr
Hüznün ıslak teninde
Yalnızlıkla sevişir vedalar...
Kendine bile tutunamaz olur artık ruh



Ardından...
Zamanın
Kirli ellerine değer g/öz
Yitik adreslerin
Silik masalında saklanırken
Yüreklerdeki en derin sızılar


Aniden bir şiir dayarsın şakağına
Kabzasında arınır düşler
Namlusuna pişmanlıklar sürülür


Ah çocuk!
Hayatın delik ceplerinden firar ederken umutlar
Çevrilir durur ömür kitabının yetim sayfaları...



Meczuptur artık akıl
Kaleminse kıblesi şaşmış
Kefareti ödenmiş suskunluklarımızın
Eşgali belli mezarıdır artık hüzün
Üşürsün



Anlarsınki her yürek zikir yapar
Kendi hikayesinde
Ve sahte renkler arasında
Maviye boyalı düşler kalır s/aklımızda
Masumiyetin secdesindeki çocuktan