Çocuk

Üzülme çocuk !
Kara toprak seni alır göğsünde saklar
Seni bu dağlar,taşlar
Netameli insanlardan alır
Bağrına yaslar
Düşürme yüzünü çocuk !
Sana bahar mı yok ?
Bak kanatların nasıl serpilmiş
Nasıl da vurmuş arşa
Bir tokat gibi salmış üstüne insanların
Rezil,sinsi emellerine
Ahın var çocuk !
Geçer mi yeryüzünden bu kara leke
Gök kırıldıkça her sefer
Her zemheri bir ayda
Çığlığın kulaklarımızda
Bakma öyle çocuk
Elbet bir gün
Hesaplaşırsın yüce divanda...

Mehmet Özkan ÖZER