Çocuk Gibi

Parkta oturmuş çocuklar

Çizgisiz yüzler,sevimli gülümsemeler

Ne kadar da masum bağırışmalar

Ne kadar da seyirlik oynadıkları oyunlar

Huzur kaplı her yer

Masum kavgalar,küsmeler ve darılmalar,

Acıtmış biri diğerinin canını

Ağlamaları bile beraber olmuş

Onlarda,kırık kalp bırakmak yokmuş arkalarında

Ve yan yana tekrar koyulabilmişler oyuna.

Ne kadar da güzelmiş çocuk olmak

Unutabilmek her şeyi,

Hayatın güzelliklerini yaşayabilmek.

Oysa şimdi her şey sahte ve acı verici olmuş

Kırılmış kalpler dolmuş dünya

İncitebilmek kolay,

Unutmaksa zor olmuş.

Uykuda aranır olmuş huzur

Mutluluk unutulmuş zamanla

Sahteleşmiş dünya,

Yalnızlık seçilir olmuş.

Anılara tutunmak kalmış sadece ellerde.

Çocukları seyrederken tutulamayan yaşlar dolmuş,

Kağıtlara ve kalemlere..