Çocuk Kalmak

Yaramazlık yapıpta
Kırdığı camın çerçevesinden bakan çocuk gibiyim...
Ne kadarda kolay ağlıyorum
Cezama razıyken...
Gözyaşlarımla tanışıyor
Merhametli ellerin...

//Şimdi o küçük çocuk büyüdü...

İnsanın boğazında birşeyler düğümlenir ya
Konuşmak istersinde konuşamassın hani
Hüzün dolar gözlerine
Bulutların gökyüzünü kapladığı gibi...
Yağmur misali akar gider gözyaşları
Yüzünün coğrafyasından sıcacık tenine insanın
Ne kadar gülümsesen de yalandan
Beyninde çakan şimşekler izin vermez
Akıp giden bu seli durdurmaya...
İzin vermez gamzelerin gülüşünü inandırmaya...

Kalbinde biriktirğin sevgi
Belki yardım eder sitemini haykırmaya
Dudakların şemsiyesi olmuştur kelimelerinin...

Sonra derin bir sessiizlik
Dört bir yandan rüzgar
Uçup giden umutlar
Keşke hiç büyümeseydik...