Çocukken
Hani hep masal anlatırlar çocuklara
Benim hiç masal anlatanım olmadı
Dokunmadım o elyaf kokulu
Yumoş oyuncaklara
Cicili bicili kundaklarda büyümedim
Bir tahta sandıktı beşiğim
Üzerimde peluş battaniyem, çuldan
Ve ninnimin adıydı baran
İncikli boncuklu kolyelerim olmadı
Boynumda camekan ipine dizilmiş deniz kabukları
Saçlarım lastik iple bağlanırdı
Hani o ipek ipek sarı saçlarım
Taştan arabalar yapardım ben
Bir dal ve birkaç saçaktan bebek
Ve denize koşardım
Bir şeyler bulmayı umut ederek
Toy bir meltem estiği vakit kucağıma
Bahar vakti
Ve saçlarımda papatyadan tacım varsa
Ben bir prensestim
06.03.2008/9:45
Antalya/Gazipaşa(A.L.)
Gerçekten güzel ama biraz daha duygular derinleşseydi eğer şiir bu kadar daha güzel olurdu.Bilmiyorum ama sende de var bence ben şiir yazarken kelimeleri hemen yazmak için acele ederim çünkü kelimeler gidince şiirin anlamı kalmaz.O yüzden mi oldu bilmiyorum sanada.Paylaşımın için çok saol güzel şiirdi...👍
Şimdiki çocukların bazıları çok şanslı. Her türlü oyuncakları mevcut.Oynadıkları önlerinde oynamadıkları ise arkalarında. Bazılarınınsa ne önlerinde ne de arkalarında bir oyuncak vardır. Hayatın acı gerçekleriyle bir anda karşı karşıya kalırlar hiçbir hazırlıkları olmadan. Daha bir tek oyuncağa bile dokunmadan. Yüreğinize sağlık.
👍👍👍 hep prenses kal canım👍👍👍
çocukluğum bilmeden akıp gitti avuçlarımdan/ herkesin masalları rengarenkti/ durmuyordu bu kahrolasıca zaman / siyahtı masallarımdaki çiçeklerin rengi
kalemine sağlık