Çocuklar Ölmesin

Bugün elektronik postama gelen bir yardım talebini alınca,
Çapa Tıp Fakültesi'nde tanıştığım ve yaşamının sadece
son birkaç gününü paylaşabildiğim minik EMRE'ye yazdığım
bu şiir geldi aklıma...

Başka EMRE'lerin ölmemesi için, ( Allah vermesin ) bir gün bizim
başımıza da gelirse yalnız kalmayalım diye herkesi elinden geldiğince
bu çaresizce açılan ellere yardıma davet etmek istiyorum...



ÇOCUKLAR ÖLMESİN ...

Feri kaçmış, rengi solmuş gözlerde
Son bir umut dilenen acı dolu bakışlar...
Azrail'in pençesindeki minik yürekte
Zayıfladı, artık sustu susacak atışlar...



Yavrucak, daha dün koşup oynarken
Bilemezdi feleğin akıl almaz oyununu...
Sadece bir yudum sevgiye muhtaçken
Kimler bükmedi ki çelimsiz boynunu...



Hayâlleri vardı oysa, kocaman umutları
Büyüyünce doktor olacaktı okuyup...
İki yana sarkmış incecik güçsüz kolları
Ölümle savaşıyor, cihazlarla soluyup...



Bir deri bir kemik küçücük elinin üzerine
İğneler saplanmış üst üste, acımasızca...
Ölüm karanlığı çökmüş yeşil gözlerine
Yazı göremeden solacak, amansızca...



Anne-baba perişan, umutlar yitti
Saatler değil günler, haftalar geçti...
Kalan son umut da bu sabah bitti
Ölüm kurban olarak EMRE'yi seçti...



Belki dakikaları belki saniyeleri sayılı
Yeşil gözler tavanda bir noktaya dikili
Yürekler acı içinde, ?kırma? diyor ?bu dalı
Kırılmaması gereken bu körpecik filizi...?



Çok erken yakalandı zorba fırtınalara
Bedeni cılız, kökleri pek yufkaydı...
Hoyrat tokadını yapıştırdı kader alnına
Belki şimdi belki akşama, umutlar boşaydı...



Çırpındı onlarca insan bu savaşın içinde
Çorbada tuz misâli kendi halinde, kararında...
Yetmedi atılan imzalar kağıtlar üzerinde
Bol sıfırları olan kocaman rakamlar da...



Her şey minik bir can, bir filiz için
İçinde koca bir çınar saklayan filiz...
Kader diğer bir adı mıdır bu çaresizliğin?
Bu savaşın içinde, mâsum değiliz hiçbirimiz...



Herkes birinin yardım edeceğinden ümitli
Bazıları umursamaz, bazıları duyarsız...
Ana-baba yüreğini çaresizlik ok gibi deldi
Her şey onun için, onun için dualarımız...



Rabbim böyle zor bir imtihanı
Dilerim hiçbir kuluna vermesin!...
Dudağımızda bir çığlık asılı kaldı
Çocuklar ölmesin, çocuklar ölmesin...



ÇOCUKLAR ÖLMESİN!!!



Çapa Tıp Fakültesi, İstanbul,17.05.2002