Çocukların Babaları/ataları

Baba,
Ne çok günler geçti.
Sen yoktun,
Yaşarken yanımda,
Bilmeden varlığını ya.
Bir ekmek, bir sıcak çorbadan öteydin,
En azından
Ben öyle isterdim.
Sen, ufuk çizgim,
Yolumu gösteren pusula
Olsaydın,
Hayat denizinde
Bu kadar kaybolmazdım,
Baba.

Küçüktüm,
Kaç kere geldim
Gözlerinin önünde
Ne numaralar yaptım.
Sen ki geçim derdinde
Ekmek parası peşindeydin
Sen hiç ekmek kadar
Benim peşime düşmedin.

Soğuk günlerdi,
Odun kömür zor bulunan günler.
Sığınmak için yaklaştım
Sen ki soğukluğundan
Bir parça verseydin
Yokluğu, varlığı pay etseydin
Ne olurdu evladım var,
Küçük ama dağ gibi yanımda,
Demeni beklerdim.

Hayatta nasıl mücadele edileceğini
Öğretmeni beklerken:
Dalga dalga kahır, üzüntü yükledin
Küçük omuzlarıma.
Daha tohumdaki çınardım
Amansız fırtınalar var dedin
Koca koca dalgaları
Gösterdin.
Bana demen gerekirdi:
Evlat üzülme,
Bunlar birer sınav,
Geçer,
Durulur,
Rahman Rahim Allah ile
Her şey kolaydır.

Yanılmış,
Yanıltmıştın baba;
Kendi cahil karanlığındı
Aydın olmayan.
Allah sayısız nimet
Güzellik verirken
Sen hep yoklukları
Gösterdin küçük yüreğime.
Lakin, bunu da bir nimet bildim:
Hamdım,
Piştim
Oldum.

Evet,
Şimdiki çocuklar mahrumiyetten
Mahrum çocuklar.
Maddi bir mahrumiyeti
Göğüslerdim ya
Manevi olarak
Cahil olmasaydık baba.

Zor babalık, çok zor;
Hele ki sevgiyi öğrenmediyse baba
Babasından,
Zor olur artık evladına gülmek,
Sevdiğini belli etmek.
Evet diyor ki Alim
Çocukları terbiye eden
Dedeleridir, neneleridir.
Babalar, anneler ne aldılarsa büyüklerinden
Onu verirler çocuklarına.

Evet baba,
Sen gitmeden gitmiştin ya yanımdan.
İnan, bak belkide
Sırf yıllar yılı üzülmeyeyim diye
Gittiğinde bu alemden
Varlığı bildirmedin öyle derin.
Ne olurdu,
Bir evladım deyip sarsaydın
Toprağın sarmadan seni.
Allah rahmet eylesin baba.
Demek,
Çocukken sevilmek için
Bazen,
Çocuğun babasına sevmeyi
Öğretmesi gerekirmiş meğer,
Çocuk olmak, baba olmakmış bazen.

(Kasım 2010 İstanbul)