Çocukluğum

Cennetimdi diyarım doğduğum yerim,
Hep ilkbahardayım sel hayallerim,
Dostumdu cebimde düğümlenmiş iplerim,
Şimdi o günler yok çocukluğum.

Babam var anam var kardeşlerim var,
İnek var dana var kuzular davar,
Lastiğim elimde hemi kuş savar,
Gayri anılara bak çocukluğum.

Küçücük köyümü dünya sanırdım,
Varmazdım kimseye çok utanırdım,
İçimde yaşardım kendimle sırdım,
Neşeye huzura tok çocukluğum.

Güzeldi her şey çirkin olsa da,
Belki ben güzel görürdüm ya da,
Buraya kadarmış karım dünyada,
Uyan bu ruyada çık çocukluğum.

Bir anda başladı bitmeyen kışım,
Karardı dünyam uyandı başım,
Yetimdım artık daha on yaşım,
Göreceğim çile çok çocukluğum.

İzbet ismet oldu mustuk mustafa,
Meğer hazineymiş muskalı kafa,
Hem yetim hem fakir duyduğum lafa,
Artık bir şeylerde çak çocukluğum.

Kaplamış tüm köyü zırık sıpası,
İner mi sırtımda yokluk sopası,
Olabilmek için insanın hası,
Şimdi sen bu koyde çık çocukluğum.

İşte o hayalle geldin şehire,
Hayatın tamamen döndü zehire,
Dayan haksızlığa yaslan kahire,
Artık herif oldun yok çocukluğum.

Acı tatlı geçip gitti yılların,
Şükür artık düzeldi hep halların,
Yetişti çocuklar ak sakalların,
Dönüp bir haline bak çocukluğum.