Çocukluğumuz

doğduk...ağladık...büyüdük....
emekledik, yürüdük..
öğrendik gündüzü
bildik geceyi,
sese anlam veren o ilk heceyi...
konuştuk ağladık, şaştık ağladık,
saldırdık memeye, düştük... ağladık..

oyuncaklar..
kucaklar...
ana koynu sıcaklar...
bir ince sitemle çatılan kaşlar
ne baharlar,
ne yazlar...
ne uzun kışlar gördük..

tel bisiklet,
çubuk at,
çember, topaç, körebe..
derken, günün birinde,
en büyük heyecanı zil sesinde yaşadık..
aaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh, neydi o günler,
neydi o günler....
bayramlık giysiler içinde gelip
mahşere gidermiş gibi gittiler
hayal miydi, düş müydü gördüğümüz,
nasıl da güzeldi
çocukluğumuz..