Çocukluk

Çocukluk sevdasıydı bizimkisi
Çoçukluğun karanlığındaki çocukluk
Gülüp gülüp düşünce ağlamayı
Sonrada tekrar gülmekti çoçukluğumuz

Özlemdi bizimkisi çoçukluğa özlem
O karanlık sokaklarda oynadığımız
Saklammaç oyunuydu çoçukluk
Bir ama gibi körebeydi çoçukluğumuz

Yağan yağmurun altında oyun oynayıp
Üstümüzün kir pas içinde olasıydı çoçukluk
Galip gelince sevinmeyi,mağlubiyetten sonra ise
Gölgelerimizi açığa çıkartmaktı çoçukluğumuz

Gecenin karanlığında saklanan gölgelergibiydi
Bizim masum çoçukluk özlemi
Karanlık gecekondular arasında
Milyonlarca hayal kurabilmekti çoçukluğumuz

Zaman da yolculuk yapıp geri dönmek
Dönüp dönüp özlem gidermektir çoçukluğumuz.