Çocukluk Cennetine Özlem

Bir daha ister miyim
O çocukluk günlerini,
Köyde yalın ayak
Koştuğum toprak yolları
Bilmiyorum...

Yaşadıklarım çok uzağım da
Değil,
Her an, bedenime ruhuma bir çektik atmış.
Yükseldiğim, ya da aşağılara doğru
Düşmeye başladığım zamanlar oldu.
Bir dalgalı denizdeyim şimdi,
O güvenli çocukluk limanından ayrılalı
Cennet bahçesinden çıkalı çok oldu.

Düşündüm,
Gerçekten neden dönmek ister insan:
Çünkü o güvenli,
Her duygunun yalansız
Yaşandığı,
Tertemiz bir kalple doğulan zaman
İşte o zaman
Cennetten verilmiş saf temiz yaşam.

Büyüdükçe artık
İnsan olur küçük çocuk.
Anlar ki,
hayat, yol ayrımlarından ibaret;
Her bitimin sonunda
Çoklu seçenekler var.
Ama, iki ana yol
Günah ve sevap
Anlam ve anlamsızlık
Yalan ve gerçek
Hak ve batıl...
Tüm bunlar arasında seçim
Yaşam oyunu bu
Kaderimiz seçmek olmuş
Ya cennet bahçesi
Ya cehennem çukuru...


Allah'ın fıtratla yazdığı
Cennetin yolu
Diğeri,
Şeytanın aşırılıklarıyla
Körüklediği,
Her adımda
İnsanı kendinden uzaklaştıran
Yabancılaştıran
İstikamet açısı...

İşte bu asıl içimizi kanatan
Eski çocukluk anılar sandığında
Aranan,
Bozulmamış ilk halini ruhun
Rabbimizin koru ve geliştir diye verdiği
Büyük bir aşkla,
Özlem duyulan
Haktan bir can
Çocukluk cennetinde aranan.

(Eylül 2010 İstanbul)