Çocuktuk O Zamanlar

Sevgiyi
kağıttan topların peşine takılmak sayardık
Yalın ayak
Öfkemizi
Demir bilyeleri savurarak dökerdik
Masumane

Mavi çocuk mutluluklarımızı paylaşırdık
Yan bahçeden incir çalmak
Sadece garip bir heyecandı öylesine
Okulu asmanın kendimizi asmak olduğunu
Nerden bilecektik

İlk aşkı yine tebeşir tozunda tattık
Kantin kuyruğunda simit gazoz paylaşımlarıydı
En güzel anlarımız
Boğazda balık rakı tadında

İlk aşkın uğruna okulu da sevdik
Yaranmak için ona derslere asıldık
Okulu asmak yerine

Çocuktuk o zamanlar...


Sevgilerimiz ana yüreği gibi temizdi,kayıtsız
Ağlamalarımız gerçek
İsyanlar zararsızdı

Elbiseler jilet saçlarda biryantin
Tüylenmişiz biraz da
Ama;
Her yanımız masum

Korkarım bir daha dönmek yok dünlere
Yaşamak çocukluğumuzu yeniden
Tertemiz sevgilerle kucaklayabilmek aşkları uzak
Artık mavi çocuk mutlulukları olmayacak
Bir parça simitten tat almak
İncir çalmak sütüyle yapış yapış

Çok garip...
Büyümek, büyüdükçe yok olmak
Yok oldukça çocukluk anılarına tutunmak
Çok garip

Ya çocuklar büyümesin
Ya da büyüyenlerde çocuklar ölmesin...