Çocukluğum

Ezberledim hoyrat bakışlarını kirli sakallı adamların

Ölü denizde bir balık,

Yollar uzadıkça minvalinde baharın,

Pelesenk olmuş dilimde adın,

Çocukları öldüren bir dünyada

Aşk saklandığım masmavi boyalı sanduka,

Vurmadan önce kendimi sokaklara

Egzos dumanı ciğerlerimi yakmadan

Ve kirlenmeden suskunluğumda,

Her çaresizliğimde parmak uçlarından öptüğüm

Elleriyle saçlarımı taradığım

Gözlerimdeki pırıltı, çocukluğumdun...

Kaybolurken çarklıların dişlilerinde

Ki sistemin çarkları hep dönmeliydi,

Bezelye muamelesi yapıldığımız

Sunni çay saatlerinde,

Külhan beyler köşeleri tutmuşken

Herşey yasakken anayasal haklarımızda

Şiirlere tutundum mısralarından kavrayarak,

Unutmak istercesine o zamanı

Çocuklar ölürken susulur mu Beyler!

Ne kadar da kutsanmış zalimlerdiniz.

Biz en çokta çocukluğumuza ihanet etmiştik

Mücbir sebepten şerh konulmuş tutanaklarda, 

Oysa ben hala çocuktum

Vesikalığım kayıp ilanlarında...