Çocuktun

Sabıkasız bir güzel çocuktun!

Neden büyüdün neden İstanbul?

Şimdi kim geçer senin önüne!

Önceden söz dinlerdin, usluydun!

Sabıkasız bir güzel çocuktun!



Senin yağmur çisiltisi ince sesin büyütür büyüsünü çocukların!



O yağmur çisiltisi sesinin

büyüsüyle büyüdü çocuklar!

Yön değiştirip esen rüzgarın

bir zaman dehşetine düştüler!

Şubat soğuğunu hissettik

dizlerimizde; feryattın, İstanbul!

-Sırtlarında okul çantasıyla:

Yol alırken okula umutlu

çocukların büyüsü büyüdü.

Çocuklar okuyacak, İstanbul!



Senin yağmur çisiltisi sesinle büyüsü büyüdü çocukların!



Hiçbir şeyi apaçık söylemedin!

Şiir yazıyordun üstü kapalı.

Herkes senin sesini dinlerdi.

Şair! Birgün gözlerden kayboldun!

Sabıkasız bir güzel çocuktun!



Senin yağmur çisiltisi ince seninle büyür, büyülü çocukların!