Çoğul Yalnızlık

hangi deniz bu
hoşgeldin dedi bana
taş sektirdim
bir, iki, beş
batma, uç dedim ona
güneş kokladı denizi
dedim, daha mavi parla
mevsim bak, bizden yana
kaçmıyorum, denizden ve güneşten
tuz yaksada bedenimi, bırakıyorum kendimi
dayan kadın dedim, güneşe ve aşka
karakış ve ayrılık ve karanlık
hep geride kalsın hayatta
denizle birim şimdi
içimin tenhasında
sen, ıssız uzak bir şehirsin
yok zindanın, kendi canından başka

yoksun ya
güneş ve ben
dalgalarla yarıştık
çoğul bir yalnızlıkta..