Çok Eskidendi

Yoktu bu hayatta bir sebebim,
Çok eskidendi yalnız kalışlarım.
Derin yaralar taşırdı kalbim,
Bertaraf edilmişti gönlüm.
Yıkık bir şehir gibiydi bedenim,
Düzelsin diye uğraşmazdım...


Çok eskidendi...

Şimdi ise, var sebeplerim,
Gülüşlerine ömrümü adadıklarım.
Yalnız kalmaktan korktuklarım,
Kalbimde açan çiçeklerim.
Her şeyi düzeltmek için uğraşım,
Bir gülüşünle ayağa yeniden kalkışım...

Şimdi daha iyi anlıyorum...
Biz o iki kişiyiz...