Çok Geç

adamın gözlerinde kadın
kadının gözlerinde deniz



her zamankinden uzun bir sokak arası
biraz daha mızmız sokak kedileri biraz daha mahsun
yol kenarı kaldırım çatlakları çiçekleri boynu bükük
deniz her zamankinden daha derin daha hüzünlü
zaman durma noktasında
değişimin acınası hali



kalp döngüsünde bir miladın çöküşü
kara bir karganın kaba çığlığı gibi artık
karşılıklı söylenen sözler
çöpçülerin mesai yapacakları bir meydan
oturduğumuz park
bu kadar anıyı kim, ne zaman, nasıl toparlayacak



ay ışığı; sorgudaki mahkumun baş üstü lambası
dinlenen her şarkı bir sorgu müfettişi
ne zaman bitecek
zaman tiktakları karanlık dipsiz bir kuyaya salınan ip



düşünceler, bitmek bilmeyen



şimdi ne kadar da kolay geliyor geçilmesi imkansız engeller
uğruna ölmenin marifet olduğunu düşündüğümüz
oysa yaşamanın, bir olup, bir hayatı paylaşmanın zorluğu gelir oldu gözlerime
meğer neleri geçmişiz farketmeden onca kavga arasında
aslında biz miladi bir tarihi yazmışız
sevgilim...



bizbirimizin gözlerinde birbirmizi görürken
nefesimiz birbirine değerken
ve tenimiz tenlerimizde hayat bulurken
neyi paylaşamadık ki biz
hoşgeldin derken ve vedalaşırken
kaç çiçek açıp kaç çiçek soldu yüreğimizde bilemedik



o son gün
benim gözlerimde sen
senin gözlerinde deniz varken
ne zor gelmişti sana gitme demek diyebilmek
şimdi, oysa şimdi
çok geç