Çok Karışığım

Eskiden kalma bir arabeske takıldı dilim
" Efkarım birikti sığmaz içime
sevdiğim nerede ben neredeyim"
olduğum yerde oturdum
bir kaldırım taşına
baktım etrafa düştü gözlerim yalnızlığa,
ben şimdi işte öyleyim.

seni gördüğü güne gitti yüreğim
canım diye seslenişimin sesi geldi aklıma

Şimdi nerdesin kimbilir
acaba mı diye başaldı senaryolarım
seneler geçti eskitti resimleri
siyah beyazken sarardı galiba

Acıya yakınlaştım düşe kalka yürüdüm
hep aynıyım.
geçtiğim yollara bakıyorum da;
kaldırımlar evler baştan beri aynı
sadece anlımda cizgiler başımda saçlar
bir de mevsimler değişmiş

çırılçıplak duygular karşısında
değişen biziz aslında
o günden yaralı yüreğim
eğer yaralayana değiyorsa.

Hisler eski yollar gibi yine aynı
bakarken ardından kalamıyorum artık,
yine giden olmak,
Zor geliyor senin gibi umutsuz kaçmak
vicdanı bastırıp üzgünüm demeye çalışmak

yine bilmediğim biriken hisler var sol yanımda;
şu dilime dolanan hüzünlü şarkı gibi
Çok karışığım!
Duygusal yönümü kabartan bir çaba belki de.
Yalnızlığımla çok karışığım.

Beklemeye aldım; kendimi
yıllar yasta, mevsim yasta, yürek yasta
içim dışım susukun, yol kaldırım suskun
Ben suskunum..

Yalnızlığımı öğreniyorum galiba
her şeyle var barışım
bir tek kendimle savaşım,
aşka karşı dursun diye.

Öyle sağlam örülmüş ki duvarlar geçen yıllarla,
hakkı var suskunluğa bu yüreğin
arkasında ki güç;
eğer aşksa;
yeniden örülüp yıkılır
yıkılır duvarlar karşısında
gerçekten aşksa....

(N.K. 01 Ekim 2010)