Çok Şeyler Kaldı İçimde

Bir şeyler, çok şeyler kaldı içimde
Birikti sustuklarım, doldu doldu doldu
Birikti kaldı içimin son damlasına
Durmadı geldi öyle ki boğazımın sınırına
Öyle bir haykırasım var ki orada
Sövsem mi sevsem mi bilmiyorum!

Şişeler piramit olmuş, yığılmış yana
Yığılan bedenimin yanında ne ki...
Kadehler değil beni sarhoş eden gözlerin
Gel otur karşıma iç demiyorum...
Son kez gel yanıma bak bana
Tut elimi son kez sarıl durma
Teninin sıcaklığını hissedeyim az da olsa...

Yüklendi omuzlarıma ne varsa bu dünyada
Kalmadı eser eski halimden birazcık olsa da
İçimde birikenler patlasa
Döver miyim elleri cebinde yoldan geçen adamı
Söver miyim beni bulana, karşıda durana
Ya da indirsem mi camları
Vursam mı assam mı kendimi
Sıksam mı kafama...

Mey değil beni sarhoş eden sözlerin
Yakmışken cigarayı serinliğe karşı
Çalarken en güzel şarkılar
Kalkıyor kadehler susuyor hâlâ bu dudaklar...
Burası Agora Meyhanesi değil ki
Hayatın ta kendisi!
Burada yaşadı aşkların en acılısı, en kederlisi
Ne saki çare buldu tüketti derdi
Ne başka biri...

Cama vuran her damla yaş
Seni hatırlatıyor, sana ağlatıyor...
Bu akşam hayallerimi meze yapıp
İçiyorum, içiyor, içiyorum!
Bu gece takıldı boğazıma
Ne varsa söylenecek hayata
Ne varsa edilecek sitem dört bir yana
Hepsi yine sende kaldı, kaldı hepsi sana!

Ne şarkılar ne mısralar derman yarama
Kaybolmuşum hayatın karanlıklarında beni hiç arama
Ne dumandan ne meyden hayır var ama
Düştüm bir hallere memleket de uyumasın sen de uyuma!
Teselli değil artık o cümle: 'Aldırma gönül aldırma!'


El başlamış düğün bayram benim neyime
Herkes güler geçer görseler garip halime
Dokunmadı başka el senden gayrı bu tenime
İçerim durmadan içerim, ağlarım halime...

Senden emanet yaralı düşler
Koynuma zindan gecelerde
Senden emanet ki sensizlik, senden öte
Şimdi yoksun ya, ben hiç sensiz kalmadım ki
Senden sonra ...

Güneş doğunca boynum bükülür
Dalarım ufuklara gönlüm sıkılır...
Bana bir tek senden geriye hayalin kalır,
Ne güler bu göz, ne de açılır bu ağız
Ağlayarak kalır, bu masaya yığılır...

Sen ordasın aslında ben ise burada,
Diğer insanlar hayatın tamamen dışında...
Ama nedense sövesim var onlara
Acımı acıları yapmak onların da...
Çok şeyler kaldı içimde, çıkmadı da,
Patlarsa bir gün onlar da patlar da,
Ne cam kalır ne çerçeve ne insan ortada...
En son toprak alır beni yanına, en fazla...