Çöl Dansı

sayısız düşüşümü izledi yıldızlar
uyku s/açtı keder, geceden beter içimdeki siyah
ruhum değil bedenimi sürükleyen
merak uyandırıyor şu gezegenler arası yolculuk

karın örttüğü benzim bembeyaz
yüreğimde çöl dansı
ay ışığında oynaşan kumlar
alışkanlıklarımı yaralıyor
bütün sakin savaşlar

karanlıkta yazdım diyor seyyah
en güzel şiirlerimi
deliğinden geçirdim yürek ipliğimi
bir kozadan farksız, hayatı örmek
geceye bir övgü, acıya çalan ilmeğin öksüzlüğü

ne kadar koparsanız
o kadar bağlanırsınız
düğümlendiğiniz noktadan
sonsuzluğa...

ilk defa nasıl bırakıldınız
mutluluğun kollarına
ve ilk diye başlayan acemilikler
kimbilir hangi kuytuda?

keder aşkla sohbette
gökten bildirim yağıyor
yağmur damlaları adedince
sayısız başarıları sığdıramamanın o büyük sancısı
hayat sen ne güzel şeysin!


yıldızları kayar bilirdik
onlar saklanmayı seçtiler
hayat! seni mahvettik
usta bir ölümü hak ediyorduk oysa
acemi bir nefes üfle

boşver hayat! herkes kendince söylensin
ne önemi var seni gönderdikten sonra