Çürüme - 3

yatılı bir gölge
özgür bir ifade
akla düşen her idea
kilometrelerce yol aldı
gün geldi öne geçen kederler yolumdan etti
sarsıldığımda biliyordum düne değen her hakikat ç ü r ü y e n tek bir kelimeden ibaret değildi
dahası vardı ve olacaktı...

* * *


hani bazen ıslanırsın
bilmediğin kılığa sarınır bedenin köhne bir sahilde
simit kırıntılarında çarpar martının yüreği
seninse bir kalbin dibindeki tortuda
her ses ve tınıya esef edersin
renk artığı cümleler a l f o n s o kederlere sığındığın ücrada
coğrafyanın en uzağında kuytulara savrulup giden birine bakarsın doyumsuzca
ah tanrım!
üzerine basar karanlık
hüzünle ağlar dalgalar
gökyüzünde belirir gri bulutlar
neyi anlatır tüm bunlar
kendinde kayboldun mu hiç alfonso?
her rastladığımda rüya içinde örülü bir ağa
sevgiyle havalanıyor ruhum başka diyarlara
sarıldığım her şey umut değildi alfonso
umutsuzlukta değildi
ben kanatsızdım alfonso
işte bu yüzden havalanamayan bir meleği oynuyordum
ve avunuyordum ağacın gölgesinde
ağlıyordu duygusallığım yasemin zamanında a p t a l c a
uzunca bir karartıda hapsoluyordu bedenim
siperde unutulmuş en görkemli hayaldi
affedebilirmisin sahi dünde kalan bir sahneyi
ve sen yerlere kadar e ğ i l i r m i s i n geçen günün önünde
her yerde aynı saadetsizlik alfonso
duvar diplerinde aşklar
ekmek kırıkları bir karıncanın sırtında veya bir kuşun kanadında
yolu bulamadım alfonso...

şimdi akıp giden suda hayat
soluyor mavilikler başka diyarlarda sessiz
bir bulut kümesine bakıyordum aksi kaybolan aynada
yıldızlar uzaklarda
bakışlarım yakınları tarıyor
geceye düşen siluet ve ışıklar içinde bir seyir ö l ü m
ardına bakmadan gidiyor her şey
hadi toparla gölgeni kendimi kandırıyordum ne vakittir
aşka inanan insanların mevsimiydi
onların umutlarında görmüştüm
kendi gördüğüm düşün etkisinde u y a n d ı m derin bir yalnızlığın içinde
pırıltılı yıldızlar dolaşıyor sanıyordum saçlarımda
oysa kimliksizliğim can çekişiyordu cehennemin dibinde
çoğaldıkça azalan bir varlıktı baktığım
boğuluyordu bildiklerim
sona saklanan bir bilgelikle aydınlandı bak zihnim
kalan son yaprak u m u t demekti
hazin sonlara ağlayan kadın kayboluyor perdenin arkasında
artık sonsuzluğun içindeyim ve o yaprak hala avucumda
a f f e t!
ben sadece düşünüyordum alfonso
geçip gitmiş mevsimler




Bodrum Haziran 2014