Çürüme V

ç ö z g ü s ü elinde kalan sicim
seni beni bağlayan hatıralar
gitar sesiyle kaybolur bahçedeki hışırtı
sayıkladığım isim kadar garip geceye yayılan buğu
hiç bir ç i ç e ğ i n kokusu kayıp değildir alfonso
hatırlanır mütemadiyen coşkusu...

(şiirin hikayesi)


a ş k kısır bir döngü içinde debelenirken
gözlerindeki hüznü delik deşik edebilirsin rüyada
sarıp sarmalamak kabulleniştir unutma!


hünerle belini büktüğünde yaşananın ç ü r ü m e
şahlanan arsızlığın çığlığı sarar ortalığı
itibarsız karşılaşmalar
onursuz sataşmalar
her mücadele yenilgi kokar
hakikat içinde
ve dışında koca bir hayat
hangisi daha s ı r a d a n düşünsene!

gözlerini kapatıp baktığında
pırıl pırıl akan bir nehir uzaklık
zorlamalar... koşullanmalar...
güdülenmiş bir rehin alışkanlıklar
hiç bir uzaklık aşılmaz değildir oysa

her akşam her sabahki ritüelleri kovdum
a k l ı m ı n çalgısı mızrap çırpınışa
dudağımın sövgüsü bir serap
yanılgının ederi sanırdım hakimiyet
affetmek erdem madem
suskunluk geceye dökülüyor affet!

güçsüzlüğün orantısı ters bir algı ve güçle yarışıyor cümlesi
ilerisi için çabaya gerek yok alfonso
sonsuzluğa i n a n ç s ı z erişilmez


bilmediğin u dönüşler gece gibi boğazını sıktığında
daraldığın her derinliği kendinde konuşlandırırsın ilk
sonra...
içinde açılan onlarca dehlize şaşarsın
kilometrelerce yolculuk
kilometrelerce varamamaktır bir yere


a k ı l ruh b e d e n
kendi teatral oluşumunu sahnelerken dünya sahnesinde
sonsuz cömertlikte olduğunu var sayar pinti kalabalıklar
alkış sesleri bunun içindir alfonso
hesap ettiğin her mecrada fazlasını ödersin
konuşlanmış güdümlülük hayat
fazlaca öder ve bedeli neyse mutlaka g e r i ister



alıklık iyilikle örtüştüğünde kendimi kovaladım gölgemden
sineklerin çoğaldığı şu temmuz akşamında
saksıda durmadan büyüyen yasemine teslim karanlık
sarıyor kokusu verandayı
ilerlemek gerilemekle p a r a l e l olmasaydı ya
renksizlikten ölebilirdim belkide...


bir daha ki sefere alfonso
bir daha ki sefere daha az uykulu olacağım inan...



11/07/15