Çuvala Koyduğum Tövbelerim Ve Sevgilim

Artık 

Ellerimi, açtığım zaman kırgınlığım artıyor

Ey..

Beni, her gece kendine zulmeden biri haline dönüştüren nefsim

Benimle bunca yıl uğraştın

Hırsı bitmeyen bir oğul gibi asi

Doyumsuz, semiz bir çocuktun.

Seni,

Ben büyüttüm

Okşadım o haz aldığın yerlerini

Bazen bir kadın, bazen bir anne gibi

Hakkı

Ödenmeyen bir şey gibi bağlıydın bana

Bir anne gibi hep yanı başında..

Sana arkadaş,

Sana kardeş olan,

Ellerimdi.

Değil mi ki o beni terk eden sen

Her yediğim lokmanın hazzını duydun da,

Acıyı bana sundun

Söyle 

Neden hep tövbe ettiklerimle sınandım?

Artık

Uykularda gerçekleşiyor ölümüm, o kadar pişmanım

Şimdi seninle bir düşman olarak yaşamaya devam edebilirim

Yılmanın, yıkılmanın verdiği o acziyet,

Korkuyla raks eden endişe bile,

Bir şey bunun için.