Cüzzam

Ay’ın acısı aydınlatıyor gecemi,

Cüzzamlı harfler sardı aklığını beyaz kefenimin.

Kan döküldü şakaklarımdan,

Kaldırıp başımı sayarken bir bir yağmur tanelerini.

Sakallarımdan süzülen bir avuç ter ile yıkanacaksa bedenim,

Cennet kokan gözlerine, burnumun direğiyle asılsam kafi.

Asuman nasıl da tutuyor bak gözyaşlarını,

Yüzünde kocaman gülümsüyor kasveti,

Ay desen utana sıkıla doğar artık geceme,

Gözlerinde beliren toprağa duyulan hasreti.

Olmakla ölmek arafında, içi kan ağlarken dilsizliğimin,

Sen çığlık aradın ceplerinde, toprağa basılan bedenimin.